دنیای پلاستیکی فریدا

آقای معصومی واحد ِ روبرویی ِ ماست…
یک اقای پنجاه و چند ساله..لاغر و خنده
هراز گاهی که شب ها از کلاس بر می گردم و او توی حیاط است، می گوید “خانم
دیشب هم روی پله ها دیدم اش ، خواستم بپرسم که ما برای شارژ عقب نیستیم؟…اما

نمیدانم چرا امشب از خانه ی آقای معصومی ، صدای گریه و شیون می آید. حتما

یادم باشد فردا که او را توی پارکینگ دیدم ، حتما بپرسم که دیشب برای

____________________________________
عنوان:و مرگ گاهی به نزدیکی ِ دیشب روی پله ها ست!