بعضی از پدرها صبح می روند سر کار و شب برمی گردند خانه. بعضی های دیگر صبح می روند جنگ و شب…؟، نه شب برنمی گردند خانه. شاید ماه ها طول بکشد. شاید هم سال ها. بعضی هاشان شاید سی سال!. خوب یادم است که وقتی بچه بودم و مثل این روزها موبایلی در کار نبود و بابا دیر می کرد، دل مادرک مثل سیر و سرکه می جوشید که چه شده یعنی؟…کجا مانده بابا؟..خیلی وقت ها حتی مامان می رفت و جلوی در با بغض می ایستاد تا بابا برگردد و من توی دنیای ادامه مطلب

صبح آمدند و بی مقدمه پرسیدند که آیا می روی مرز به جای ریتا برای مراسم ِ فلان که سازمان مان باید حضور داشته باشد؟…گفتم”چرا که نه! من اصلا عاشق این جور هیجان های لب مرزی ام!”..بعد هی این پا و آن پا کردند و آب دهن شان را قورت دادند و دهان شان را جویدند و من و من کردند و بالاخره فرمودند: “نظامی های کشورتان را که می شناسی! یک دخترک تک و تنها را تحویل نمی گیرند… رضا را با خودت ببر که تنها نباشی و معذب هم نباشی و نباشند!” این ادامه مطلب