یکی از متدهایی که معلم عربی مان توی کلاس استفاده می کند این است که موقعیت یا مکانی را توصیف می کند و بعد من و همکار ِ تازه_پیوسته_ به _کلاس ِ فرنگی ام باید در موردش با هم دیالوگ سازی کنیم.
گفت آماده اید و گفتیم آماده ایم و شروع کرد…که مثلا باران تو مادر ِ خانه هستی و دیوید تو پدر ِ خانه. شما در یک خانه ی بزرگ زنده گی می کنید که باغ بزرگی در آن هست. پدر و مادر ِ باران هم با شما زنده گی می کنندو شما چهارتا بچه دارید و امروز روز تعطیل است و همه توی خانه جمع هستید. پسر بزرگ ترتان مشغول کمک کردن به باران است که کیک درست کنند. پسر کوچک ترتان دارد اسباب بازی های اش را جمع می کند. شما دو تا دختر دارید که یکی شان دارد با مادر بزرگ اش کتاب می خواند و آن یکی دخترتان هم دارد با پدربزرگ اش تلویزیون تماشا می کند…هوا آفتابی ست و آسمان آبی..
باران تو شروع کن …
برمی گردم که دیوید را نگاه کنم. من برگشته ام اما او نه. هنوز توی داستان است. من چشم های ام می سوزند و هی تار می شوند از تصویر دخترک ام که دارد با بابا تلویزیون تماشا می کند و سه تا بچه ی دیگر که دور و برم بالا و پایین می پرند. تازه آن موقع است که دیوید برمی گردد. چشم های اش قبل از کلاس آبی بود اما حالا مشکی شده انگار… دماغ ام را می کشم بالا که اشک های ام پایین نیایند و بعد دست ام را می گذارم روی دست اش که روی میز است و توی چشم های اش زل می زنم و می گویم:”احبک…”
موزیقی این روزها…(لینک یوتیوب و فیلترشکن لازم!)
پ.ن. برای ریمیا : قول می دم نذارم دیگه خاک بخوری…به شرف ام!
پرنده ی گولو *** باری… باز نخ جادو رو به تسبیح کلمات کشیدی که *** گولوووو بذا من دکمه ی پابلیش رو بزنمممممم
نیوشا *** گولوووو بذا من دکمه ی پابلیش رو بزنمممممم *** کاوه نمی دونستم بیدار شدی و می نویسی…می خونم ات یک ضرب. یادت باشه تا وقتی که بنویسی زنده ای. قبلن هم گفته بودم…نگفته بودم؟…توی یکی ازون روزهایی که نمی دیدم ات. خوشحالم بچه. خوشحال از تو
دختر نارنج و ترنج *** *** اه ، سطحی شم میسوزونه..
کاوه *** چقدر این جمله سازی های خلاقانه توی کلاس انگلیسی برای من سخت بود……… اما چه زندگی دلنشینی اینجا تصویر شده… خلاقیت آدم رو زیاد می کنه.. *** شاید یه روزی نشستم کنار تو و اون دوربین جادوییت و گفتم که ینی چی …دانس دانس دانس..
مینروا *** میخوانمت باران عزیزم و دوستت دارم *** بهتون ایمیل زدم زری جان.
مینروا *** کاوه نمی دونستم بیدار شدی و می نویسی…می خونم ات یک ضرب. یادت باشه تا وقتی که بنویسی زنده ای. قبلن هم گفته بودم…نگفته بودم؟…توی یکی ازون روزهایی که نمی دیدم ات. خوشحالم بچه. خوشحال از تو *** 🙁 ماین تووو
زری *** آه از ته دل. *** :))))))
مینروا *** اه ، سطحی شم میسوزونه.. *** 🙂 زنده گی نوشتن…. چه ترکیب جالبی
بهروز *** یکمم در مورد این اهنگ و معنی ترانه توضیح بدید لدفن! :دی ***
شب زاد *** شاید یه روزی نشستم کنار تو و اون دوربین جادوییت و گفتم که ینی چی …دانس دانس دانس.. ***
سیمین *** سلام. فوق العاده نوشته بودی و البته نمیدونم معلم کلاس فضا را اینقدر قشنگ توصیف کرده بود یا همه اش هنرمندی تو بود. یه سوال داشتم خیلی ممنون میشم جواب بدی، کلاس عربی میری در واقع مکالمه است؟ من تمایل دارم یه دوره مکالمه عربی برم(سطح پایه و قواعد و ترجمه زبان عربی ام خوب است ). لطفا میگید کجا کلاس میری و چطوریه؟ اگر خواستی پاسخ را به ایمیلم بفرست. مرسی ***
*** بهتون ایمیل زدم زری جان. ***
*** آیم وِیتینگ تو سی دَت دِی. مای لایف ایز سو مِسد آپ …. آی نید پِری اند اِ لانگ لاود کِرای. ***
*** 🙁 ماین تووو ***
*** خدار رو شکر که ما ریمیا رو داریم که به خاطرش بیای بنویسی و مام بیایم بخونیم 🙂 ***
*** :)))))) ***
*** باران می دونی وقتی می نویسی آدم میره توی یه دنیای دیگه؟ می دونی زندگی می نویسی؟ ***
*** 🙂 زنده گی نوشتن…. چه ترکیب جالبی ***
*** بغض ام را قورت می دهم؛ چشمانم که قبلا مشکی بودند، آبی شده اند… ***