بوی باران بیدارم کرد.
خواب می دیدم که یک روزی از در آمده ای و انگشت های ظریف یک دختربچه ی زیبا توی دست ات است و من چشم از او و تو بر نمی دارم و بی این که بخواهم زیر لب هی تکرار می کنم که تمامی مان به شروع ِ این زیبایی ِ ظریف می ارزید و بعد جلوی پای اش زانو زدم و گفتم :” سلام مایسا” و بغضم شکست و صورتم خیس شد و بوی باران آمد یک دفعه و بیدار شدم.
بوی اش مرگم می دهد امشب.مطمئنم.
یک نظر برای مطلب “بن بست”
نظر شما چیست؟
قبلی: اولین آخر ِ هفته
بعدی: “ما”نترال نامه- سه
نوشین *** *** من بی نفس ام همه ی امروز تا تموم شه
لبخند ماه *** اندوه نبودنش کم و کم تر بشه تو دلت الهی… *** ک ا ش
شیدا *** خفه میشم با این نکند ها و کاش هایی که پشتش قایم کرده ای… *** این زنده گی هم مثل اون یه ذره طعم ِ شیرینیه که توی شریت های تلخ می ذارن که بچه ها گول بخورن و اون زهر مار رو بخورن.این زنده گی رو می دن به خورد ِ ما واسه تلطیف شدن ِ اون مرگ ِ زهر ماری! اه!
دختر نارنج و ترنج *** من بی نفس ام همه ی امروز تا تموم شه *** متاسفم مهسا. برای برادرک ات هزار بار و هزار بار متاسفم. بغض ام گرفت از دردت. برادرها بهترینند و وقتی نباشند دنیا سخت ترین.خوب می شی عزیزکم.خوب می شی
زهرا *** کاش همه ی راننده های دنیا این فکرها توی ذهنشان باشه… *** کاش یه لعنتی ِ‌دیگه ای چند ماه پیش همین فکرا رو می کرد و پای لعنتی شو می ذاشت روی ترمز و ما حالا “با ف” بودیم به جای “بی ف”
سایه *** ک ا ش ***
فرناز *** وقتی پره بغض باشی و بیای این پست بارانو بخونی نا خود آگاه میزنی زیر گریه و دلت میخواد کلا بمیری.بعله *** سالی یک بار حق بدهید که از دست ام در برود و چیزی شبیه به این بنویسم برای تسخیر پنج دقیقه از سررسید سیصد و شصت و پنج روزه ی ادم های نهیب زنی مثل شما استغفرالله ! شما و دیوانگی؟؟
مهسا *** خیری از زندگی ندیده ام کلن اما مرگ بر مرگ! 🙁 با همان شدتی که یک هو می آید و آدم ها را با خودش می برد و جای خالی پشت جای خالی برای ما درست می کند …. نمی دانم شاید باید بگویم مرگ بر این زندگی که تهش با مرگ ختم می شود و ما همیشه تو خماری حقیقت ـ همه چیز می مانیم… ***
شب زاد *** این زنده گی هم مثل اون یه ذره طعم ِ شیرینیه که توی شریت های تلخ می ذارن که بچه ها گول بخورن و اون زهر مار رو بخورن.این زنده گی رو می دن به خورد ِ ما واسه تلطیف شدن ِ اون مرگ ِ زهر ماری! اه! ***
آیدا *** ***
زالزالک *** عزیزکم خیلی طول میکشه تا این نکندها کمتر بشه، خیلی بعد از رفتن برادرم و از روزی که یک کمی تونستم آدم قبل بشم همه اش از این نکندها تو سرمه و بعدش کاش ها اوایل که ۱۰۰ها بار تو خیابون و کنار ماشینم و هزار جای دیگه میدیدمش و تا میومدم دقیق تر بشم یا صداش کنم یادم می افتاد رفته بعد هروقت موتورسواری میدیدم که تصادف ه کرده هنگ می کردم و اگر پشت رل بودم باید با چشم های پر از اشک میزدم کنار تا حالم بهتر بشه. وای از روزی که از محل تصادفش رد شدم…. خیلی خیلی طول میکشه که یادت بمونه دیگه نیست. که کنار بیای با نبودنش ***
مخلص *** متاسفم مهسا. برای برادرک ات هزار بار و هزار بار متاسفم. بغض ام گرفت از دردت. برادرها بهترینند و وقتی نباشند دنیا سخت ترین.خوب می شی عزیزکم.خوب می شی ***
شهروند مجازی (اقای جوان) *** یکی اون بالا ها دیده تو رو و فکرهاتو.مطمئنم به همین زودی دنیا جواب اون ترمز رو میده.با شیرین ترین لحن ممکن.باران جانم حتی وقتی خاکستری می باری هم باز خواندنی هستی ***
*** کاش یه لعنتی ِ‌دیگه ای چند ماه پیش همین فکرا رو می کرد و پای لعنتی شو می ذاشت روی ترمز و ما حالا “با ف” بودیم به جای “بی ف” ***
*** عزیزم… ***
*** عزیزم اینقدر خاطرات تلخ رو مرور نکن…مرورش فقط داغونت میکنه…زندگی ادامه داره.. نمیگم فراموشش کن… خاطرات خوبش رو که قطعا کم هم نیست یه گوشه ی دلت نگه دار و هیچ وقت فراموششون نکن… قوی باش و هوای نازی رو داشته باش… امیدوارم آروم و آرومتر بشی. اونقدر که هرچیزی تو رو پرت نکنه به اون روزای تلخ. ***
*** ***
*** سالی سیصد و شصت و چهار بار بعد از باز کزدن این صفحه به خودم نهیب می زنم که “بیکاری؟ خودت کم دیوونه ای که میای هذیونای یکی دیوونه تر از خودتو میخونی؟” بعد روزی می رسد که چیزی مثل این می نویسید و من مات و مبهوت به مانیتور خیره می شوم و در سررسید قلبم برای سیصد و شصت و چهار روز آینده، روزی پنج دقیقه را هاشور بارانی می زنم. ***
*** سالی یک بار حق بدهید که از دست ام در برود و چیزی شبیه به این بنویسم برای تسخیر پنج دقیقه از سررسید سیصد و شصت و پنج روزه ی ادم های نهیب زنی مثل شما استغفرالله ! شما و دیوانگی؟؟ ***
*** من شما هارو باید بگیریم بکشم. بخدا انصاف نیست. ما این عوضی های خوشگل (گربه ها) را دوست داریم. حالا هی شما عکساشون رو بذار دل مارو بسوزون ***
*** ***