بعضی از روزها ..مثل امروز…درست مثل همدیگر از خواب بیدار می شویم.
ــ صبح به خیر
ـ صبح به خیر
ـ خوب خوابیدی؟
ـ نه.
ـ منم همین طور.
ـ امروز حوصله ندارم…کسل ام…دوست ندارم حرف بزنم..
ـ منم همین طور…دلم می خواد امروز ساکت باشم.
ـ اوکی
ـاوکی
و درست همین روزهاست که آن رگ ِ مرموز ِ وقت تلف کردن ام عود می کند و خدا می داند که چه دردی می گیرد.عجیب دل ام می خواهد توی این روزهای بی رنگ…یک دوست دختر داشته باشم..یک دوست دختر…که ارزش واقعی زمان را بداند اما در عین حال درک درستی از تمام کردن بازی های کامپیوتری داشته باشد و عمیقا لذت آن را درک کند..
یک دوست دختر که نهایت وقت تلف کردن را سینما رفتن بداند.اما مثل من…دل اش لک بزند برای یک روز تا نهایت رفتن. یک دوست دختر که ارزش غذایی ِ همه ی خوراکی ها را بداند اما یک روز حاضر شود بدون توجه به آن ها…یک آیس پک ِ کامل را با هزار تا هله هوله ی دیگر توی معده ی روشن فکرش جا دهد..
امروز همه چیزم را می دادم تا فقط یک نفر باشد که با من زیر ِ‌باران پاستیل بخورد و …از چیزهای مزخرف زنده گی حرف بزند…
نمی دانم چرا این روزها این نیاز سر در آورده…و اصلا تا حالا کجا بوده که حالا سر در آورده.شاید به خاطر این است..که این روزها فرصت بیشتری برای فکر کردن و فکر بافتن دارم.می دانم که وقتی دوباره سرم شلوغ شود …دوباره همان سگی می شوم که بودم و محل خودم هم نمی گذارم.
اما چه کنم…چه کنم که این روزها بد جوری دلم یک دوست دختر می خواهد..
یک دوست دختر که با هم به کافی شاپ برویم و یک بستنی چند طبقه بگیریم و …دو لپی بخوریم و…
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن.۱.زمان بندی برای داشتن یک دوست دختر خیلی سخت است…مگر این که یا او کلا بیکار باشد..یا من
پ.ن.۲.گاهی فکر می کنم من چه قدر خبیث ام که هیچ دوستی ندارم
پ.ن.۳…همون گاهی های پ.ن.۲..حالم از خودم به هم می خوره
پ.ن.۴…لولا..مهدیه…فائزه…نازی…فاطمه…پگاه…رعنا…همه تونو دوست دارم…حیف که یه کم خرم!