گوشی موبایلی که هفت سال هر روز صبح چشم هایم را با شنیدن صدای اش باز می کردم…از کار افتاد…
امیدی نیست…
و من اشک هایم تمامی ندارند…
برای همه ی اشک ها و لبخندهایی که با او داشتم…
برای اولین های که با او شروع شدند و آخرین هایی که با او تمام..
و برای اولین پیغام من برای تو…
و برای همه ی آن هایی که روزی به صدای شان گوش می کردم و حالا فقط یک شماره ی چند رقمی از آن ها باقی مانده…
_______________________________________________________________
پ.ن.۱…دارم خرکی گریه می کنم.
پ.ن.۲.نمی دونستی خرها هم گریه می کنن؟
پ.ن.۳.محض اطلاع: خر ها گریه می کنند!
پ.ن.۴.غمگینم:(