دنیای پلاستیکی فریدا

دلارهای دو هزار و پانصد تومانی ام را فروختم سه هزار و پانصد و ده تومان و حقوق دو ماهم را یک شبه به جیب زدم! به همین راحتی! بدون شنیدن هیچ حرف مفتی.بدون این که شش صبح از خانه بزنم بیرون و شش بعد از ظهر جنازه ام برگردد!..کی می گوید چرخ اقتصاد ما نمی چرخد؟…این هم چرخش..این هم نرمش.خر از خدا چه می خواهد؟..بالا و پایین رفتن مداوم دلار و حقوق دو ماه سگ دو زدن را یک شبه در آوردن. اصلا از دیشب به فکرم رسیده که بروم دلار فروش شوم!…دختر دلار فروش هم نداریم…حسابی معروف و محبوب می شوم. من که از دیشب هر شب ارزو می کنم دلار بشود هزار تومان بعد من دوباره همه ی حقوقم را دلار بخرم و بعد دوباره او که رییس جمهور من نیست برود توی یک کنفرانس خبری پای اش را بگذارد روی خون ندا و سهراب و ننه من غریبم در بیاورد و دوباره دلار خودش را بکشد بالا و من دوباره همه ی دلار های هزار تومنی ام را بفروشم چهارهزار تومان و بروم با سود پول ام یک آکواریوم کوچک برای روی میزم بخرم و برای ترنجکم غذای آمریکایی کیلویی شصت هزار تومان بخرم .
ترنج غذای امریکایی اش را می خورد و دور دهان اش را لیس می زند و بوی گل مریمی که آقای نویسنده برای ام خریده است پیچیده توی خانه و من ذهنم مشغول حساب کتاب است و گوشم به حرف های والا حضرت و منشور شورای ملی ایرانیان است و…به تنها چیزی که فکر نمی کنم و شعورم نمی رسد…”ایران ویران” است…

پ.ن.۱.