دنیای پلاستیکی فریدا

یک نظر برای مطلب “”

1. ناشناس

   ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۹ at ۸:۴۰ ق٫ظ · Edit

   مخلص *** همچین فرمودید «سنگین ترین..غمگین ترین…کش دار ترین…شلوغ ترین…پر استرس ترین …تیره ترین..پر درد ترین… » که من فکر کردم که روز زایمانتونه. نگو همه‌ی سنگینیها و غمها و کشیدگیها و شلوغیها و استرسها و تیرگیها و دردها مال یه خانوم دیگه‌ بوده و اونوقت افه‌ی روشنفکریش مال شما.از طرف مخلص به اون خانوم محترم هم تبریک بگید و هم خسته نباشید (نه فقط به خاطر اون روز سنگین و غمگین و کش دار و شلوغ و پر استرس و تیره و پر درد٬ بلکه به خاطر همه‌ی این ۲۸ سال). ***
   باران *** به اون خانم محترم تبریک می گم!..اما به نظرم تا بیام توضیح بدم که کی تبریک گفت و به کی گفت و چه طور شد که گفت و اصلا چی شد که تبریک گفت…پنجاه سالم شده باشه! ***
   نازی *** پدر و مادرت همون حسی رو داشتن که پدر و مادر من ۱۱ سال و نه روز قبلش داشتن.خیلی هم ترسناک نیست. من که هر چی بزرگتر شدم خوشحالتر شدم که گر چه با مکافات اما بالاخره پشت سر گذاشتم همه ی ناخوشی ها رو. ***
   محمد *** اخوان می گفت پائیز پادشاه فصل هاست. من هم عمیقاْ این حس را دارم. با خزان شروع می شود اما ابتدای خزانش را مهر نامیده اند و مهرماه ماه تولد من هم هست (به روایتی) و مهر ماه و پائیز و …تبریک خیلی مهم نیست٬ وقتی مخاطب نمی خواهد اهمیتش کمتر هم می شود٬ اما من آمده ام بگویم قدر این دو سال را بدان. سی سالگی حکایت عجیبی دارد به محض آنکه واردش می شوی حسی تمام وجودت را فرا می گیرد که انگار چیز مهمی را از دست داده ای٬ کرختی رخنه می کند در وجودت و دلت غریبانه می گیرد … بیشتر توضیح نمی دهم٬ بقیه اش را خودت دو سال و چند روز دیگر می فهمی … ***

   پاسخ