گلن گری …گلن راس را دیدم. جدا از این که فضای شیکاگویی اش را دوست داشتم ، و مدام یاد ِ بازی ال پاچینو توی فیلم ِ گلن گری می افتادم و جدا ازین که این نمایشنامه عاری بود از هر شعار و حرف ِ مفت و همین دلنشین اش می کرد، و جدا ازین که دیالوگ های دلچسبی داشت ، بله..جدا از همه ی این ها ، آقای پارسا پیروز فر بسیااااااااااااااااااااااااااار خوش تیپ بودند و این همه چیز ِ یک بعد از ظهر پنج شنبه را هنری تر می کرد!بعله.