اسم ِ آقای “ایکس ” را توی مکالمه های ات با همکارت بگذار “کامبیز” و بعد جلوی روی اش به همان همکارت بگو :” کامبیز خیلی آدم ِ عوضی ایه!” و بگذار دلت خنک شود.
هر وقت با دوستت سوار ِ تاکسی می شوی قرارتان این باشد که اسم ِ راننده “رویا” باشد و اسم ِ هر کدام از مسافر ها ” ژینوس”! و بعد وقتی سوار می شوید بلند بگو :” رنگ ِچشمای رویا رو دیدی؟” یا ” من از عطرایی که ژینوس می زنه خیلی خوشم میاد” و بعد از ته دل خوشحال شوید که بی پچ پچ حرف زده اید. مثلا به همه ی دختران ِ آن کاره بگویید ” پرنده” ..به همه ی مردان ِ آن کاره بگویید چه می دانم “آقا!”…
اسم ِ فامیل ِ مارمولک تان را بگذارید ” آقای سعیدی” و بعد توی مهمانی با دختر عمه تان بلند بلند و راحت راحت درباره اش نظر بدهید!
برای فحش های خانمان سوز و آبدار ، با دوست تان معادل ِ آبرومند پیدا کنید و بلند بلند و راحت راحت به این و آن فحش بدهید جلوی دیگران!
یعنی می خواهم بگویم “ناسزا و نا روا ” تا وقتی ایراد دارند که زندانی ِ کلماتی هستند که آن ها را تعریف می کنند…رهای شان کنید از قید و بند ِ کلمه شان…بعد می بینید که هنوز توی ذهن شما نا سزا و ناروایند..ولی سبک تر.ولی همه جایی تر!..فریادشان بزنید و بلند بلند و راحت راحت بگذارید دلتان خنک شود.بالاخره یک روزی دل آدم باید کمی خنک شود خو!