یک نظر برای مطلب “دارم جا می افتم خدا رو شکر!”

1. ناشناس

   ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۹ at ۸:۴۰ ق٫ظ · Edit

   عسل *** خو بازم خوبه به همین قانع میشوید هر دویتان یه وقتا طرف آینه قانعش نمیکنه لامصب آخهههههه *** اون وقتا همون اول جدا شو…مهرت حلال جونت ازاد.والللا.عذاب چرا
   شی ولف *** اون وقتا همون اول جدا شو…مهرت حلال جونت ازاد.والللا.عذاب چرا *** خب اینو پست کن بذار وبلاگت!نذاری من می ذارم
   شیدا *** بزرگراه خلوت است و هوا تاریک. من هستم و BB ، دوست موقرمز ام. Aba می خواند و BB دارد مرا به خانه می رساند ، جایی روی تخت های کن قلیان کشیده ایم و گریه و خنده تکه پاره کرده ایم. حالا خسته ایم ، در آستانه ی بیست و نه سالگی شیطنت گاهی هست و بیشتر نیست. ماشین جلویی سفید است و تک سرنشین ، سبقت گرفته و در لاین ما می راند. فلاشر راست و چپ اش را یک بار می زند و منتظر ماست. یکهو هر دو نوجوان می شویم : اِاِ این دارد به ما علامت می دهد ، یک نفر هم هست ، اصلا الان زود نیست برای خانه رفتن؟ بیا کمی توی خیابان ها بچرخیم. بنزین هم باید بزنیم ها، شب شده و گیر می افتیم بدون بنزین. کجا برویم؟ جای شلوغ ، ایران زمین؟ نه نه ، جای خلوت تر ، بزرگراهی خلوت برای سرعت گرفتن…هر چند به دردسرش نمی ازرد ها ، ماشین رو می خوابونند. من هم خسته ام کمی ، شب ها امن نیست. سر من هم درد میکند ، لعنت به این قلیان. این یارو چرا نمی رود؟ می رود بالاخره ، خروجی بعدی ما می رویم. بنزین داریم راستی؟ داریم ، برای به خانه رسیدن مان کافیست. ما از بزرگراه خارج میشویم ، و من یقین دارم جایی میان موهایم تارهای سفید قد میکشند. ***
   خروس *** خب اینو پست کن بذار وبلاگت!نذاری من می ذارم ***
   *** چه حس خوبی بود این راه هایی که برای دقایقی یکی میشود دنیا ملایم تر میشود بعد هم …هیچ این هیچ اخرش میچسبد لامصب! ***
   *** من اگر ترکی بلد بودم! ای بابا اینو که قبلا گفتم ***

   پاسخ