یک نظر برای مطلب “با بینی ِ کوچک …دنیا جور ِ دگر بینی!”

1. ناشناس

   ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۹ at ۸:۴۰ ق٫ظ · Edit

   عسل *** میخونم و با تموم وجودم حسش میکنم اما…فکر میکنم نیاز به یک فاصله ی بسیار طولانی داری باران…فاصله…فاصله برای اینکه ببینی اصلا دلت برای کسی که این مدت کنارت بوده تنگ میشه؟اصلا بودن در کنارش ارزش تحمل کج خلقی های مردانه رو داره…باران با اون جمله ت موافقم که توی دوران تجرد هم میشد خوشیهایی که توی تاهل داری رو تجربه کرد اما به نظرت با خانواده های ما لااقل نصف این آزادی به دست میومد؟بخشی از این استقلال مشروط به تاهل ماست…وقتی رفتم خونه ی پدرم اولین چیزی که مثل خوره افتاد توی جونم نبود استقلال بود…شاید ماها یه جورایی قربانی خانواده هامونیم هر چقدر خوب هر چقدر مهربون و فرشته اما…خواسته یا ناخواسته ما قربانی تفکر اوناییمدرضمن ازدواج بیرحمانه ترین کاریه که ما با یه رابطه ی انسانی میکنیم…شدیدا بهش معتقدم *** بارها به فاصله فکر کردم عسل…بارها…شاید عملیش کنم..زوود…
   سربه هوا *** بارها به فاصله فکر کردم عسل…بارها…شاید عملیش کنم..زوود… *** مممم…همونایی که برات نوشتم:)
   فنجون *** ***
   yasi *** باران من میترسم … همین دیشب از شدت همین ترس ها سردرد بدی گرفته بودم.میترسم از اینکه روزی دوستش نداشته باشم و همدیگه رو نفهمیم … میترسم از اینکه روزی فکر کند همچنان دوستش دارم و من طور دیگری فکر کنم!!!اما هنوزم امیدوارم، فکر میکنم دوتایی میتونیم از پس اش بربیاییم … بیشتر حرف میزنیم و آرام آرام سعی میکنیم نشانه هایی رو پیدا کنیم که بیشتر خوشحالمون میکنه.اگه میتونی مشاور های خوب هم میتونن کمک بکنن. ***
   دختر نارنج و ترنج *** مممم…همونایی که برات نوشتم:) ***
   *** اینجا چند وقتیه که حرفی نمونده که بفهمیم همدیگه رو نمیفهمیم یا فهمیدن را…!!!:( ***
   *** سلام باران عزیزمهر سه پست آخری رو خوندم.فکر نمی کنم برای راهنمایی خواستن این پست رو نوشته باشی، یه وقتایی آدم می نویسه فقط که خالی بشه اما اگر هم واقعا نیازی به راهنمایی بود من آدمی نبودم که بتونم کمکی بکنم. چون تجربه ای ندارم……تنها چیزی که به ذهنم می رسه یه تغییر خود خواسته ست قبل از این که تغییرات اجباری به سراغ آدم بیان…. ***

   پاسخ