کم کم سردم می شود.ساعتم را نگاه می کنم .نیم ساعت مانده تا شروع
نمی دانم چرا توی ایران ”
توی همین فکر ها هستم که می رسم به صندلی ِ خالی و
یکی از چیزهایی که توی تاتر ایرانشهر
چند دقیقه بیشتر به نمایش نمانده.آقای نویسنده می رسد
نویسنده : اوژن یونسکو.فکرش را بکنید؟!..یک آدم گنده ی کرگدن نویسی
و تمام می شود . می آییم بیرون.تا خانه سکوتیم. بلیط و تبلیغ ِ نمایش را مثل همه ی آن های دیگر می چسبانم روی دیوار ِ اتاق و این نمایش و همه